Aan mijn moederskant zijn mijn zus en ik de jongste nicht en neef. De andere neven en nichten zijn minstens 10 tot 15 jaar ouder. Toen wij op de middelbare school zaten, hadden de andere neven en nichten al verkering. Ze gingen trouwen en kochten een huis.
Op een zondag organiseerde een nicht een housewarming voor de familie. Ze was met haar man samen apetrots op de nieuwe woning. Mijn moeders zussen en broer, mijn tantes en ooms waren er ook. Niet alle anderen neven en nichten. Die waren al druk met andere zaken.
Bij de familie van deze nicht was ik trouwens kind aan huis. In de letterlijke betekenis. Het was mijn logeeradres wanneer mijn ouders op vakantie gingen. In mijn eerste jaren trok mijn moeder er met mij in de kinderwagen op uit om haar zus te bezoeken. We gingen dan met de trein. Mijn moeder was als enige buiten het geboortegebied van haar familie gaan wonen. Dat was het gebied tussen s’Hertogenbosch en Tilburg. Wij woonden in Midden-Limburg.
Op die zondag reden we met de auto naar een plaatsje onder Tilburg. Daar stond het nieuwe huis van mijn nicht. Het was er druk. In de auto hadden mijn vader en moeder ruzie gehad. Die spanning hing er nog bij aankomst. De zussen van mijn moeder merkten dat. Mijn zus en ik hadden weinig aanspraak aan anderen. We zaten bij de grote mensen. Zo zagen wij dat de spanning tussen mijn ouders niet snel verdween. De zussen van mijn moeder richten soms hun pijlen wat sarcastisch op mijn vader. Mijn nicht deed hard haar best om de sfeer te verbeteren.
Na wat koffie en gebak kwam de bekende vraag. Wie wil er nog wat drinken? Er was bier, wijn en jonge jenever. Wanneer er gedronken werd dan ging men trouwens gerust achter het stuur zitten. Mijn ouders dronken allebei alcohol. Mijn moeder dronk tijdens zo’n bezoek maximaal 2 glazen. Bij mijn vader waren dat er dan meer. Ik weet niet meer hoeveel. Het werd voor hem na bier of naast bier ook jonge jenever.
Mijn vader was tijdens deze bezoekjes eigenlijk de enige die geen grens hield en snel zat werd. Je kon dat merken. Het werd niet agressief, maar hij raakte wel in een eigen wereldje. Wat mij altijd verbaasde is dat de familie dan zag wat er gebeurde. Ze bleven wel drank aanbieden. Alleen werden de glazen dan wat minder vol. Dat merkte de drinker na een paar glazen toch niet. Het was net of de inschenkende familie dacht dat ze daarmee het effect konden verzachten. Het effect is dan inderdaad niet zo groot dan bij steeds weer volle glazen. Maar dan was de grens al eerder bereikt. Ik vraag me nog altijd af waarom de familie het liet gebeuren.
Aan het einde van het bezoek namen we altijd goed afscheid. Op zijn Brabants. De zussen van mijn moeder en hun broer, en mijn moeder nog eens extra hartelijk. Bij de auto zag ik dat mijn moeder ons naar huis reed. Er was druk uitgeoefend op mijn vader. In deze staat kon hij niet rijden. Hij plofte neer op de passagiersstoel.
Onderweg sliep hij. Het klinkt hard, maar dan was het eigenlijk heerlijk rustig. Ik was dan altijd wel aan het opletten, maar er was rust.
Dichtbij huis werd hij wel wakker. Wanneer we van de autoweg de stad inreden. Doordat we meer moesten stoppen, afremmen en weer optrekken. Hij werd bijna altijd op dezelfde plek wakker. En even daarna moest hij dan kotsen. Ook op dezelfde plek. Mijn moeder reed dan steeds, en bijna automatisch, dezelfde parkeerplaats op. Meestal kon mijn vader zelf de deur opendoen en zijn maaginhoud buiten de auto uitkotsen. Dan was hij weer even fit.
Toen was ik me nog niet bewust van de jeneverfles die in de avond altijd op de salontafel stond en er in een avond doorheen ging.
Ik weet nu nog van deze ene keer. Maar het gebeurde echt vaker. Met dit patroon.
W. Hant
Add comment
Comments