In zijn derde blog voor stiltebreken.nl onderzoekt W. Hant niet alleen de sporen die de verslaving van zijn vader naliet, maar ook de mogelijke oorzaken ervan. Zonder het goed te praten, maar om het beter te begrijpen.
Een paar weken geleden luisterde ik een podcast. De gespreksleider is in herstel van zijn alcoholverslaving. Zijn podcasts gaan over alcoholisme en de gevolgen daarvan. Hij interviewt vooral andere alcoholverslaafden in herstel. De interviews doorbreken het taboe op het open praten over eigen ervaringen van alcoholisten in herstel. Er worden nog maar weinig naasten geïnterviewd. Voor hen is het taboe nog groter om er open over te praten.
In die bewuste aflevering kwamen de gesprekspartners op het punt of alcoholisten zelf de schuld dragen van hun verslaving. Zij zagen alcoholisten meer als slachtoffer. Bij het ontstaan van de afhankelijkheid zijn er oorzaken waarom ze hun toevlucht nemen tot alcohol. Er werd zelfs gezegd dat ze er niets aan kunnen doen. Het gebeurt gewoon. Dit idee is populair in therapieën en bij afkickcentra. Vanuit de slachtofferrol lijkt het dan makkelijker om het afkicken succesvol te doorlopen.
Als kind van een alcoholist heb ik natuurlijk ook zo mijn ideeën over oorzaken, maar tot nu heb ik het nog niet bekeken vanuit een slachtofferrol van mijn vader. Ik zie mijn moeder, mijn zus en mijzelf meer als slachtoffer. Op dit moment schrijf ik de mogelijke oorzaken bij mijn vader uit. Dat zijn er best veel. Het geeft een mooi beeld van zijn opgroeien. En hij heeft het inderdaad niet makkelijk gehad. Daar kom ik nog wel een keer op terug.
Alcoholisme zou door o.a. trauma’s, vervelende ervaringen en de verwerking daarvan ontstaan. Naasten gebruiken dit vaak ook als een vorm van vergoelijking. Dan hoor je dingen als “Hij heeft het moeilijk” of “zijn jeugd was ook niet zo prettig.”
Zo heeft iedere naaste waarschijnlijk eigen vergoelijkingen die werden of worden gebruikt. Wil je die delen? Laat dan een bericht achter.
W. Hant
